میناکاری و هنر مینا کاری هنری با پیشینهای در حدود پنج هزار سال است که برای زیبایی بخشیدن زیور آلات و ظروف مختلف استفاده میشدهاست. این هنر ترکیبی از آتش و خاک است که با هنر نقاشی آمیخته میگردد و نقشهای زیبایی را میآفریند.
این بشقاب با قطر 16 سانتی متری، در چندین مرحله رنگآمیزی و در کوره قرار داده شده تا به مرحله عرضه برسد، شاید ارزش آن هم به دلیل زحمت زیاد، دقت و ریزهکاریهای زیاد آن باشد. به تزیین فلزات به ویژه فلزهای قیمتی و نیمهقیمتی مانند مس با رنگ های مینایی، میناکاری یا مینیاتور روی آتش میگویند. به طور کلی مینا، هنر خاک و آتش است که با رنگهای درخشان روی فلز کار میشود. سابقه این هنر به هزار و پانصد سال پیش برمیگردد و اصفهان مهد این هنر محسوب میشود. هنر میناکاری در ایران بیش از نقاط دیگر تجلی یافته و قدیمیترین نمونههایی که از هنر میناکاری در موزههای دنیا وجود دارد به دست ایرانیان ساخته شده است.
رنگهای مینایی از اکسیدهای فلزی که با مواد شیشهای مخلوط شدهاند، ساخته میشوند و پس از قرار دادن روی فلز، در کوره پخته میشوند. روی اشیا طلایی و نقرهای هم میتوان میناکاری کرد ولی اساسا میناکاری روی فلز مس انجام میشود. این هنر شامل فعل و انفعلات پیچیده شیمیایی است و یک هنر آزمایشگاهی محسوب میشود. برای ساخت ظروف میناکاریشده، هنرمند میناکار با دقت تمام و با مهار آتش و حرارت در تمامی مراحل تولید، حضور موثر دارد.
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.